Bartłomiej Majzel

/Poljska, 1974

Bartłomiej Majzel (1974, Poljska), pesnik, novinar, reporter, radijski moderator in popotnik. Doslej je objavil več pesniških zbirk: Črvivost (Robaczywość, 1997), Smuk (Bieg Zjazdowy, 2001), Bela Afrika (Biała Afryka, 2005), Nočitev (Doba Hotelowa, 2009), Teror (Terror, 2015). Nominiran je bil za nagrado Paszport Polityki. Majzel je poleg tega najmlajši prejemnik literarne nagrade štirje stebri. Njegova poezija je prevedena v angleščino, srbščino, valižanščino, ukrajinščino, bolgarščino, švedščino, češčino, slovenščino in slovaščino. Majzel je Poljsko zastopal že na številnih mednarodnih literarnih festivalih. Je soustanovitelj pesniške skupine NaDziko in živi v Katowicah.

Pesmi

Pesem v stiski / Kryzysowa piosenka

zoglenelo popoldne. slečeš bluzo in se spustiš po stopnicah ker hočeš odplavati. toda jezero ne izgine. ne usahne. ne odteče na drugo mesto.
še malo mora tu ostati preden izpuhti. kot nagrobnik prekrit z gostim mahom. kot kaplja znoja ki jo po mnogih letih najdeš v uvelem telesu.
zadržiš se tu dalj časa. nabiraš rože. kadiš cigaro. vljudno se poslavljaš toda ne mudi se ti.
predolgo vse to traja. odloženo je v času. prepleteno s sanjami in dežjem.
spet slečeš bluzo. spet se oddaljuješ. plavaš proti toku usahlega morja.

Prevod: Klemen Pisk

zwęglone popołudnie. ściągasz bluzkę schodzisz po schodach by popłynąć. ale jezioro nie znika. nie wysycha. nie przepływa w inne miejsce.
musi tu jeszcze pozostać zanim runie. jak zarośnięty gęstym mchem nagrobek. i kropla potu odnaleziona po latach w zwiędłym ciele.
zostaje się tutaj dłużej niż się planowało. zbiera się kwiaty. pali się cygaro. żegna się pięknie ale bez pośpiechu.
trwa to zbyt długo. odkładane w czasie. mieszane z deszczem. mylone ze snem.
znów ściągasz bluzkę. znowu się oddalasz. płyniesz pod prąd wyschniętego morza.

Žlica / łyżka

v resnici nisem nikoli bil na zemlji. semkaj sem pripotoval šele po njenem koncu. dež kakor iz škafa ponorelo lije. morda je to le boršč ki se kuha v gostilni.
čas prihaja kakor zmagovalec. a vendar kloni pod pritiski. pobit sem kakor pes. recimo raje človek.
verjel sem da se bomo srečali z ljudmi in jih vzljubili. da bomo izpustili vse zaprte ptice in veselo lajali na soncu.
a glej. človek vendarle ne zmore vzljubiti vsega kar se mu zahoče. o da bi dež odplaknil slednji stavek.

Prevod: Klemen Pisk

nigdy nie byłem właściwie na ziemi. przyjechałem tutaj już po szczycie. deszcz chlupie w rynnach bez opamiętania. choć może to barszcz w restauracjach godzinami szumi?
czas przychodzi jak mistrz. lecz ulega namowom. jestem zbity jak pies lub jak człowiek.
a przecież mieliśmy wyjąść spotkać ludzi których pokochamy. mieliśmy powypuszczać zamykane ptaki i radośnie ujadać na słońcu.
lecz widzisz. człowiek jednak nie wszystko potrafi pokochać co zapragnie. mam nadzieję że spadnie deszcz i to zdanie zmaże.

Mrtvo oko / Martwe oko

kri v umivalniku. krhek cvet ki spominja na mrtvega metulja.
ko ga gledam izginja v ceveh s krilci frfotajoč.
rjaveče sledi sveže krvi. odtrgane cvetlice. kašelj in kaplje. bog vendarle ne pozabi vzeti kar mu pripada.
kri se kakor mimoidoči pojavi potem ko se zbudim. vse pogosteje jo najdem na robu ceste. v temnem tunelu. na bregu rečice.
včasih se izkašljujem in jo rahločutno opazujem. drhti in se skriva v gozdu med drugimi rečmi

Prevod: Klemen Pisk

krew w umywalce. wątły płatek przypominający zdechłego motyla.
gdy mu się przyglądam znika w rurach trzepocząc skrzydłami.
rdzewiejące ślady nowej krwi. zerwane kwiaty. kaszel i krople. więc jednak bóg nie zapomina odebrać.
krew pojawia się po zbudzeniu jak przechodzień. odnajduję ją coraz częściej na poboczu. w ciemnym tunelu. na brzegu małej rzeki.
czasem odchrząkuję. patrzę na nią z czułością. widzę jak drży. jak chowa się w lesie innych spraw.

Oslinjeni prst / Ośliniony palec

dan ko tečeš čez zaledenelo polje. sledi izgubljaš – tečejo naprej brez tebe.
ogenj ki besni po hiši zaobjame prazna mesta. veter v njih ugaša. brez ognja pomoči nato izdihne.
tedaj ko tok deroč stržen postane. ko reka se drugam umakne.
ostanejo bregovi v daljavi prečudovito zaslepljeni.

Prevod: Klemen Pisk

dzień w którym biegniesz przez zmrożone pole. gubiąc ślady które dalej biegną już bez ciebie.
ogień który szalejąc po domu spala puste miejsca w których kona wiatr. a potem wiatr kona bez pomocy ognia.
moment gdy nurt zaczyna być rwący. a rzeka się wymyka.
jej brzegi zostają daleko w tyle pięknie oślepione

Vsi deli noči / Wszystkie części nocy

pod šankom je svetila luč. tam spodaj pod tlemi se je lepila na telo svetla mesečeva glava. oči poginulega psa so prestrašeno zrle. toda pes ni bil mrtev ampak je šel mimo.
vse se je dogajalo v temi. ličinka novega jutra se še ni zabubila. bila je prazna in vbočena. nedejavna.
drobna ukrivljena žilica se je naglo premikala pod kožo. oblike in koščki papirja so izginjali. spomin je bil zamegljen.
zunaj tajajoči se led se je odpovedoval telesu.

Prevod: Klemen Pisk

pod barem było światło. pod podłogą baru lepiła się do ciała jasna głowa księżyca. oczy zdechłego psa były wystraszone. tylko że pies wciąż nie zdychał tylko był przechodniem.
wszystko się działo po zmierzchu. larwa nowego poranka jeszcze nie płynęła. była pusta i wklęsła. wciąż wybrakowana.
krzywa żyłka pod skórą zwinnie się ruszała. znikały kształty i papier. pamięć zamazana.
topiący się lód za oknem wypierał się ciała.