Živijo na pesku, kjer sled ne ostane dolgo.
Sem ter tja prenašajo šotore in imen svojih umrlih
ne vrezujejo v kamen, raje jih povežejo,
da bi se vračala s stvarmi, dejanji, lastnostmi:
»Čaj, ki ga je rad pil Fahdi«, »Čang igra podobno kot Ali Khan«,
»Nepremišljen je kot Mohamed, ki je padel
v vodnjak tistega poletja, ko so se posušile reke«,
tako v ustih nosijo svoja pokopališča.
Bolezni zdravijo s petjem. Zvečer radi
padajo v trans, plešejo, dlani potapljajo
v olivno olje in ko jih premikajo po razbeljeni
verigi povzročijo, da za trenutek plameni.
Živijo na pesku, kjer se korenine slabo držijo tal,
kjer kraljuje varčnost. Dobro poznajo
pretanjenost snovi, iz katere je stkana vsaka prisotnost,
kamele prisilijo k večjemu naporu edino z vpitjem.
3. marec 1991
iz poljščine prevedla Primož Čučnik in Agnieszka Będkowska-Kopczyk
Żyją na piasku, gdzie ślad nie trwa długo.
Przenoszą namioty z miejsca na miejsce, imion swoich umarłych
nie żłobią w kamieniu, raczej związują je,
aby powracały z rzeczą, czynnością, cechą:
»Herbata, jaką lubił Fahdi«, »Gra na czangu podobnie jak Ali Khan«,
»Jest nierozważny jak Mohammad, który wpadł
do studni tego lata , kiedy wyschły rzeki«,
w ten sposób noszą w ustach swoje cmentarze.
Choroby leczą śpiewem. Wieczorami lubią
wprawiać się w trans, tańczą, zanurzają dłonie
w oliwie i przesuwając nimi wzdłuż rozgrzanego do czerwoności
łańcucha sprawiają, że przez chwilę płonie.
Żyją na piasku, gdzie korzenie nie trzymają się mocno podłoża,
gdzie króluje oszczęndność. Mają rozeznanie
w delikatności materii,z jakiej utkana jest każda obecność,
wielbłądy zmuszają do większego wysiłku co najwyżej wrzaskiem.
3.03. 91
